Wdzięczność

Dzisiaj dzielę się tutaj nie własnym nagraniem. Udostępniam nagranie Doliny Obermana, kompozycji F. Liszta w wykonaniu pianisty Ayhamma Hammoura, mojego (już od niemal 10 lat) nauczyciela fortepianu, któremu zawdzięczam tyle, że gdybym miała wydać o tym książkę byłaby zdecydowanie grubsza niż słownik encyklopedyczny MGG (dla wielbicieli niemieckiego: Die Musik in Geschichte und Gegenwart). Nie pozostaje mi nic innego jak dedykowanie mu jednego z wpisów tutaj.

Odpaliłam ten utwór, bo w czasie lepienia świątecznych pierogów zaczęłam coś nucić i po przeskanowaniu wszystkich potencjalnych utworów w mojej głowie okazało się właśnie to! Cudowny utwór to mało powiedziane. Za każdym razem, gdy go słucham mam ciary. Kompozycja znajduje się na mojej niekończącej się liście rzeczy do grania i mam nadzieje będę w stanie go zagrać w bliższej bądź dalszej przyszłości. Co ciekawe udostępnione nagranie zostało zrealizowane w styczniu 2012 roku czyli dokładnie rok i 7 miesięcy przed rozpoczęciem mojej przygody z fortepianem. Nigdy nie pomyślałabym, że decyzja podjęta w ciągu jednego wieczoru może tak wpłynąć na moje życie, którego nie jestem w stanie wyobrazić sobie inaczej. Los chciał, że rozpoczęłam edukacje muzyczną w 2013 roku właśnie w jego klasie. Jemu zawdzięczam obudzenie we mnie pasji do muzyki i fortepianu. Ich obecność w moim życiu sprawia, że jestem bardziej świadomym i wrażliwym, przez co myślę również troszkę lepszym człowiekiem.

Ostatnio byłam na bardzo ciekawym spotkaniu w @krolestwo na temat logoterapii i skłoniło mnie to do wielu przemyśleń. Doszłam do wniosku, że moje życie nie byłoby tak wartościowe gdyby nie bliskie mi osoby. Jestem ogromnie wdzięczna za to, że dzięki ich obecności w moim życiu mam ochotę wstawać z łóżka przed 10:00, a niebo wydaje się ciut bardziej niebieskie nawet w pochmurne dni.

Wiele osób pewnie nie zdaje sobie sprawy, że jest powodem uśmiechu na twarzy drugiego człowieka po prostu dlatego, że jest. I to wystarczy. Polecam każdemu zastanowić się nad tym, komu jesteśmy wdzięczni za to, że jest ;), a Dolina Obermana uważam jest genialnym „soundtrackiem” do tego typu przemyśleń!

Spokojnych i wesołych świąt!